र पखाल्दै आँशुले सिरानी भिँजाए|
के गरीन र दुख्ख मैले तिम्रो लागि त
घाम तताएँ अनि पानी भिजाँए ।
ओईलाईरह्यो तिमीलाई ताजा दिनलाई
आसाका फुलहरु छानी छानी भिँजाए ।
माफ गर ल ओ पि्रय अब त
सायद बचनले नजानी भिँजाए।
तिमी त यहीं रहिछ्यौ डराएथें म त
यी हेर त आँखाकै नानी भिँजाए।
आजाद "अजनवी"
नाङ्लेभिर-५,
काठ्माण्डौं
सुन्दर गजल! साह्रै मिठो लाग्यो।
ReplyDelete