गजल

निर्दोष छँदा छँदै,,,,,,,,,,!
 थाहै नपाई म त हजुर, कस्तो भुलमा परें
नफक्रीदै कोपिलैमा ओईलाएर म त झरें।

रहर मनको सगरमाथा, बिलाएरै गयो
आफ्नो आँशु नदी बनाई माझी बनी तरें।

वरी-परी रङ्गी चङ्गी फूलहरु फुल्दा,
फूलले पनि बिझाउला भनी, म, नै पर सरें।

जहाँ हिंडे उजाड उजाड मरुभुमी मात्रै भेटें,
अतृप्त त्यो प्यास भित्र, कैयौं पल्ट मरें।

म भन्थे म हुँ अन्धो, दुनियाँनै अन्धो रैछ,
म निर्दोष छँदाछँदै, सबको नजरमा मै दोषी परें।

मिना बान्तवा “मृदु”
अनारमनी-३, बिर्तामोड, झापा
हाल: तिबेरिया, इजरायल