गजल

रोप्छ एउटाले खेतमा पसिना
खान्छ फलेपछि आर्कैले मसिना

रगत-पसिनाका ति बाला भरी
रुन्छ मन त्यै' खासेपछि असिना

हुनुपर्छ चनाखो मित्रै भये नि
सधै जब भन्दै आउछ हसिना

थाहा पाउ साथी दिन-रात माथि
दंग छन कोही बाँडेर उसिना

- मोहन लम्साल
भोजपुर, नेपाल
हाल - सूडान