आफै भुले आफ्नो खुसी
निस्ठुरीको माया जालमा परी।
ढुखि रहने मुटु पाए
बाचुन्जेली सधै-सधै भरी।।
कसरी बुझ्नु मनको कुरा
सधै हुन्थि हासी-खुसी।
रिदएमा तिनको तस्बिर थियो
लगी छाडी मुटु चिरी।।
कती कठोर मन तिनको
कसम तोडी एकै चोटी।
कस्तो माया लाए कोनी
मर्नु न बाच्नु पारी छोडी।।
दिलिप योन्जन
देउराली-१,भोजपुर
हाल: अमेरिका
No comments:
कमेन्ट मोडेरशन प्रकृयामा रखिएको छ तपाईंको कमेन्ट प्रकाशन हुन केही समय लाग्ने छ। र कमेन्ट दोहोर्याउन जरुरी छैन धन्यवाद र प्रतिक्रिया दिंदा जहीले सभ्य भएर दिनुहोला। - (भोजपुरे एडमिन परिवार)